Overgave: waaraan denk je dan?
Precies: de witte vlag staat symbool voor opgeven, de strijd staken. Je onderwerpen aan...
Omdat wij vaak in termen van strijd en oorlog denken (zie blog Make peace van maart dit jaar), interpreteren we de term overgave ook in deze context. Het woord heeft een beetje een vieze smaak.
'Niet mijn wil, maar uw wil geschiede.'
Ik wil, ik wil, ik wil.
Jouw willetje brengt je op vele plaatsen, soms ook op plekken waar je bij nader inzien helemaal niet wil zijn.
Je WIL iets van je leven maken, tenminste dat denk je. WILLEN is immers een 'hoofd'zaak. En omdat het denken redelijk beperkt is -je kent immers alleen dat wat je bekend is- houdt het je gevangen in je bekende cirkeltje, je comfort zone.
Overgave aan het leven, meegaan met de stroom stelt je open om nieuwe krachten, verrassend ongekende talenten, je potentieel te ontdekken. Dat brengt ons op onbekend terrein, en dat maakt ons bang.
Overgave aan het leven is risico's durven nemen, bereid zijn met je kop tegen de muur te botsen, vertrouwen dat jijzelf ervoor kan zorgen dat het -hoe dan ook- goed komt. Misschien niet op de manier dat jij zelf voor ogen had, en niet zo snel als je graag had gehad, want dan komen we weer bij ons willetje terecht.
Overgave brengt je in een staat dat je je openstelt, dat je je flexibel kan opstellen naar de weg te gaan en je meer bewust wordt van de veelheid, de rijkdom aan keuzes die we dagdagelijks kunnen maken.
Als klein kind leef je in totale overgave, vertrouw je volledig op je ouders en de goedheid van je omgeving. Blindelings en zonder vragen te stellen vertrouwt het kind dat het deel uitmaakt van zijn omgeving en reageert het volgens zijn natuurlijke staat van zijn.
Maar naarmate je ouder wordt, verlies je dat geloof in jezelf. Je wil controle, zoekt veiligheid in het gekende, in vorige ervaringen en hoe je er (al dan niet succesvol) mee bent omgegaan.
Het is door een persoonlijke crisis, waar je het gevoel van controle kwijt bent, dat je gedwongen wordt tot overgave. Je voelt je overweldigd door een grotere macht die je op de rand van de afgrond brengt. En nog blijf je vechten om controle te herwinnen.
In de vrije val is er overgave. Overgave aan het leven zoals het zich aanbiedt. Met pieken en dalen. Het besef dat het leven doorgaat in en na een crisis - verlies, diepe smart, wanhoop- biedt nieuwe perspectieven, nieuwe wegen en doelen. Misschien zelfs een nieuwe betekenis aan je leven.
Overgave heeft daarom ook nog een andere betekenis.
'Vol overgave begon hij aan zijn nieuwe job.'
'Ik zet me met volle overgave hiervoor in.'
Wanneer flow voelt, je met hart en ziel inzet, geef je je over aan de bezigheden in je leven. Dit doe je omdat het past bij wie je bent en wat je wil betekenen voor anderen. De dynamiek van overgave bestaat uit zowel zeilen op de golven van het leven en tegelijkertijd jouw unieke krachten inzetten om je richting, je doelen zelf te bepalen. Je bent je bewust van je potentieel en wil dit tot uiting brengen in je omgeving. Tegelijkertijd ben je een inspiratiebron voor anderen.
Waar WILLEN een hoofdzaak is, is VERTROUWEN een zaak van het centrum van het lichaam. Vertrouwen in anderen wordt vaak met het hart geassocieerd. Vertrouwen in jezelf met de buik.
Overgave is durven vertrouwen in beide.
Overgave is geen blijk van lafheid maar vraagt juist vraagt moed: overgave vraagt dat we onze grenzen verleggen, bereid zijn te leren, om je wereldbeeld aan te passen en met beide voetjes stevig op de grond te komen. Je wordt uitgenodigd om jezelf in vraag te stellen, om je schaduwzijde te exploreren én te accepteren, jezelf uit te dagen om risico's te nemen en nieuwe dingen uit te proberen.