Volop zomer gaat de natuur vol-op zijn gang: gewenst èn ongewenst kruid tieren welig. Niet alleen dat: we rekenen op en -jammer genoeg- ook af met vriend en vijand. Slakken, veenmollen, woelmuizen, bosduiven, merels, bijen, kevers, spinnen: vliegend en kruipend, boven- en ondergronds, vonden hun weg naar onze dagelijkse vocabulaire. We plannen, zaaien, planten, verzorgen, schoffelen, wieden, gieten, composteren en sinds kort oogsten we de vruchten van onze noeste arbeid. Want ja, vergis je niet: het is hard en constant werken. Je kan geen week voorbij laten gaan of de natuur neemt het met heel veel plezier van je over.
De tuin wordt vaak gebruikt als metafoor voor ons leven. Hoe cultiveren wij ons natuurlijk gegeven? Welke zaadjes planten we? Waar ondersteunen we de groei? Wat laten we gedijen? Wanneer oogsten we?
Ook Nietsche zag deze analogie. Hij vergelijkt de moestuin met onze zielenwens, onze lotsbestemming, persoonlijke groei, of hoe je het ook wil noemen.
Wanneer we een tuin willen bewerken houden we rekening met de behoeften van de planten die we willen zaaien en de bodem die tot onze beschikking staat. Is de aarde arm en heeft ze verrijking nodig onder de vorm van compost of mest? Waar in de tuin is er volop zonlicht en waar is er schaduw?
In de moestuin hebben we geduld en vertrouwen nodig, de groei is een organisch proces en laat zich niet dwingen of controleren. Maar... de tuinman laat de dingen niet op zijn beloop: hij is zich bewust van wat de planten nodig hebben en wanneer ze het nodig hebben. Hij wiedt het ongewenst kruid om de gewenste gewassen goede kansen tot groei te geven. Hij grijpt in waar nodig en laat gedijen waar kan. Hij heeft overzicht over de tuin en ziet het grotere plan. En na de tijd van rijpen, zal hij tevreden oogsten.
Mooi hé, die vergelijking met de tuin.
Ondertussen staan we vroeg op om vöör de hitte van de dag de tuin onze volle aandacht te geven. We zijn blij met de verse sla, de knapperige radijzen, de overheerlijke patatten, de zoete aardbeien en frambozen en de zwarte bessen. En ook een beetje trots dat we zelf voor onze groenten zorgen.