Make peace,
Wat we het meest vrezen, wordt waarheid. Deze keer raast het geweld in onze achtertuin.
Ontkenning van de feiten is niet mogelijk, wegkijken kan evenmin.
Geweld mag niet langer de oplossing zijn, geweld is het wapen van onwetendheid, van ontkenning van al dat wij in deze wereld delen.
We haten geweld in zulke extreme vorm, we hopen dat deze uitbarsting zal koelen zonder al te veel blazen. En dat niet alleen het gezond verstand, maar onze voeling met elkaar zal .... neen, ik wil me niet verlaten op oorlogstaal... centraal mag staan.
Het is geen kwestie van winnen of verliezen, verliezen doen we allemaal. Het is zelfs geen kwestie van gelijk hebben of gelijk krijgen. Van geld of macht of goed of fout. Elke partij vindt van zichzelf dat hij het recht heeft om zijn waarheid door te drukken en is bereid om hier heel ver in te gaan. Tè ver. En ten koste van .... wat? Dat zal later blijken.
Wat zich nu toont is geweld in zijn meest brutale vorm: koel, doordacht en meedogenloos. Geweld waarvan wij dachten dat we het achter ons hadden gelaten, niet langer meer van deze tijd. Wij zijn toch niet langer barbaren? Zo willen we niet naar onszelf kijken?
Maar laat ons eerlijk wezen: geen van ons gaat vrijuit: ook wij doen mee aan geweld, aan oorlog, hetzij op kleinere schaal.
Kijk in de spiegel en vraag jezelf af: hoe zit het met mijzelf? Hoe uit het geweld zich in mij?
Vecht ik voor mijn gelijk zonder naar de ander te luisteren?
Zie ik de anderen als tegenstander wanneer zij mij confronteren met mijn eigen scherpe kantjes, mijn schaduwzijden die ik niet onder ogen wil zien?
Pleeg ik geweld naar mezelf toe door meedogenloos hard voor mezelf te zijn?
Werk ik mijn frustraties uit op mijn kind nadat ik me niet durfde te 'verdedigen' tijdens de vergadering?
Ben ik bereid om te vechten voor mijn plek in hiërarchie?
Wil ik wraak nemen op een collega die mijn promotie 'gestolen' heeft?
Ga ik in de aanval wanneer mijn partner een kleine opmerking geeft?
Vuur ik meedogenloos mijn kritiek af op mensen die het helemaal niet verdienen?
Geef ik mezelf over aan verkeersagressie, om mijn frustraties uit te werken.
In onze spraak zit zoveel oorlogstaal verborgen -vechten, overwinnen, tegenstander, verdedigen, aanval, terugtrekken- dat we het zelfs niet meer doorhebben wat dit met ons doet. Hoe dit onze relaties beïnvloedt.
Zo geweld het wapen is van de onwetendheid, zo is bewustwording de schakel naar vrede.
Wat wij nodig hebben is elkaar, dat blijkt uit zovele studies naar welbevinden en geluk. Waarom hebben we het dan zo lastig om samen te zijn?
Elke grens; begrenzing is denkbeeldig, is niet meer dan een concept dat bestaat door de angst van en voor het alleenzijn, door vervreemding van de eenheid.
Zet je actief in voor verbinding, met de talenten die je gegeven zijn. Vrede kan je leren, vrede kan je maken: ieder van ons kan op zijn manier een werktuig zijn van vrede. Vrede in jezelf zorgt voor vrede in je omgeving. Als we bereid zijn van hieraan te werken, werken we samen aan meer vrede voor ons allemaal.